خرمشهر - مونا کتابدار ایران

[ و چون دهقانان انبار هنگام رفتن امام به شام او را دیدند ، براى وى پیاده شدند و پیشاپیش دویدند . فرمود : ] این چه کار بود که کردید ؟ [ گفتند : عادتى است که داریم و بدان امیران خود را بزرگ مى‏شماریم . فرمود : ] به خدا که امیران شما از این کار سودى نبردند ، و شما در دنیایتان خود را بدان به رنج مى‏افکنید و در آخرتتان بدبخت مى‏گردید . و چه زیانبار است رنجى که کیفر در پى آن است ، و چه سودمند است آسایشى که با آن از آتش امان است . [نهج البلاغه]

مونا کتابدار ایران

خرمشهر

دیده ام، تن های بی سر را به خاک

سینه ها دیدم فراوان، چاک چاک

آسمان، در چشم یاران تنگ شد

مسجد و محراب از خون، رنگ شد

سنگ و خاک جاده با خون شسته ایم

زیر آوار، آشنایان جسته ایم

این همه بیداد، آخر بگذرد

زخم تیر و تیغ و خنجر بگذرد

شهر من! ای شهر پر آوای درد

ای نشان پایداری در نبرد!